Η επιχείρησή μας δεν είναι μία απλή μεταφορική εταιρεία, η οποία εμπορεύεται τα υλικά αυτά. Είμαστε από τις λίγες παραγωγικές μονάδες στην Ελλάδα, η οποία έχει ΑΔΕΙΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ & ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ των υλικών που παραλαμβάνουμε. Χωρίς τις εν λόγω άδειες, η διαχείριση και η επεξεργασία των υπολογιστών είναι, ΠΑΡΑΝΟΜΗ! (ΠΔ 117/2004 ΦΕΚ 82Α Κεφάλαιο Γ’ “Ειδικές Διατάξεις Για Την Διαχείριση ΑΗΗΕ” Άρθρο 9 και 10).

Τα υλικά αυτά πρέπει να διαχειρίζονται από κατάλληλα αδειοδοτημένες επιχειρήσεις, οι οποίες γνωρίζουν πως να προστατεύουν το περιβάλλον, αλλά και τους εργαζόμενούς τους από τα επικίνδυνα στοιχεία που μπορεί να περιέχονται σε αυτά. Δίνουμε κάποια υλικά προς ανακύκλωση για την προστασία του περιβάλλοντος, και όχι για την επιβάρυνση αυτού. Η επιχείρησή μας έχει κάνει μεγάλες επενδύσεις για τη σωστή διαχείριση των υλικών αυτών και μετά από 40 χρόνια πείρας στον τομέα της ανακύκλωσης, μπορούμε να πούμε ότι “Εμείς Ξέρουμε Τι Κάνουμε!”.

Σχετική Ελληνική Νομολογία

• ΠΔ 117/2004 ΦΕΚ 82Α
• Τροποποίηση ΠΔ 15/2006 ΦΕΚ 12Α

Οδηγίες EU

• 2012/19/EK
• 2003/108/EK
• 2002/96/EK
• 2002/95/EK

Για περισσότερες πληροφορίες για τους Νόμους ΑΗΗΕ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επισκεφθείτε την παρακάτω σελίδα: http://ec.europa.eu/environment/waste/weee/index_en.htm

Η Ελλάδα είχε το 2010 ποσοστό ανακύκλωσης ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών 3,9 κιλά ανά πολίτη, ενώ το 2012 το ποσοστό αυτό παραδόξως έπεσε στα 3,2 κιλά αντί να ανέβει. Βέβαια, όπως θα παρατηρήσουμε στο χάρτη, στις περισσότερες χώρες που η οικονομική κρίση του 2010 ήταν πιο έντονη, είχαν είτε μια μικρή, είτε μια πιο μεγάλη αντίστοιχη πτώση. Αυτή η πτώση οφείλεται σε πολλούς λόγους όπως:

1ον στην χαμηλότερη κατανάλωση ΑΗΗΕ. Είναι βέβαιο, ότι η αγορές ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών, έπεσαν αρκετά το 2012 σε σχέση με το 2010. Έτσι μειώθηκε ο όγκος υλικού προς ανακύκλωση.

2ον στο κλείσιμο πολλών εταιρειών, ανάμεσά τους και πολλές εταιρείες ανακύκλωσης, οπότε υπήρξε μείωση συλλογής ΑΗΗΕ.

3ον στον περιορισμό της προσπάθειας και αντίστοιχων επενδύσεων σε νέες τεχνολογίες και εγκαταστάσεις.

Παρόλα αυτά η κατανάλωση ΑΗΗΕ, σύμφωνα με στατιστική που αναφέρεται στο επίσημο site των Ηνωμένων Εθνών, ήταν 14,80 κιλά ανά πολίτη για το 2012, όπου με ποσοστό ανακύκλωσης μόνο 3,2 κιλά περίπου 21% είναι φανερό πως τα πιο πολλά ΑΗΗΕ ακόμα απορρίπτονται στα σκουπίδια ως δημοτικά απόβλητα.

Τα ΑΗΗΕ μπορεί να είναι σχετικά ασφαλή κατά τη χρήση τους, καθώς τα βλαβερά τους στοιχεία βρίσκονται σε αδράνεια κατά την αποσύνθεση ή την ανεξέλεγκτη καύση τους, όμως γίνονται αρκετά τοξικά για το υπέδαφος και τους ανθρώπους. Είναι χαρακτηριστικό ότι βάσει έρευνας στην Αμερική, τα ΑΗΗΕ αντιπροσωπεύουν μόλις το 2% του συνολικού όγκου σκουπιδιών που απορρίπτονται σε χωματερές, αλλά ταυτόχρονα και το 70% των Τοξικών Αποβλήτων.

Σε όλα τα ΑΗΗΕ, περιέχονται πολλά τοξικά στοιχεία όπως βαρέα μέταλλα (π.χ. Μολύβι), τοξίνες κ.α. και γι’ αυτό η σωστή διαχείριση και απορρύπανση των στοιχείων αυτών, πριν οδηγηθούν προς ανακύκλωση, είναι ζωτικής σημασίας.

‘Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα της τοξικότητας των ΑΗΗΕ, είναι η πόλη “GUIYU” της Κίνας. Η πόλη αυτή θεωρείται ως η “Πρωτεύουσα ΑΗΗΕ του Κόσμου”, στην οποία απασχολούνται περίπου 150.000 άνθρωποι στο συγκεκριμένο τομέα. Μη ενδεδειγμένες διαδικασίες ανακύκλωσης, όπως η ανεξέλεγκτη καύση, δημιουργεί τεράστιες εστίες ρύπανσης.

Μία έρευνα από τον καθηγητή “HuoXia” σε δείγμα 165 παιδιών της πόλης “GUIYU” για συγκέντρωση μολύβδου στο αίμα, έδειξε μέση τιμή τα 149 όταν οτιδήποτε πάνω από 100 θεωρείται μη ασφαλές. Τα επίπεδα αυτά μολύβδου στο αίμα, μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα τεράστιες ζημιές στα νεφρά, στο νευρικό σύστημα, στην σωστή ανάπτυξη των παιδιών (σωματική αλλά και πνευματική, καθώς επηρεάζεται η ανάπτυξη του IQ) και πολλές άλλες παρενέργειες.